بررسی اثرات تمرینات هوازی و بی هوازی بر حافظه افراد سالم

سابقه و هدف: شواهد حاکی است فعالیت بدنی، یادگیری و حافظه را در انسان و حیوان توسعه می دهد و مغز به طور قابل ملاحظه ای نسبت به ورزش پاسخ می دهد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر و مقایسه ورزش هوازی و بی هوازی بر حافظه می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه 90 نفر از دانشجویان پسر به طور تصادفی در سه گروه 30 نفره تقسیم شدند. گروه اول به مدت هشت هفته، هفته ای سه جلسه و هر جلسه به مدت 60 دقیقه تحت تمرینات هوازی (با استفاده از تردمیل و با شدت 60 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه)، گروه دوم، تمرین بی هوازی (با استفاده از تردمیل و با شدت 75 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه) قرار گرفتند و در گروه سوم (کنترل) هیچ مداخله ای صورت نگرفت. کلیه 90 نفر هم در ابتدای دوره و هم در پایان برنامه و آخرین جلسه به آزمایشگاه حافظه دعوت شده و حافظه آن ها بر اساس آزمون وکسلر بررسی شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که از خرده آزمون های تست وکسلر تغییرات حافظه قبل و پس از مداخله در گروه با تمرین هوازی 41/5±50/15 و گروه با تمرین بی هوازی 89/4±00/17و گروه کنترل96/1±13/2بود که تفاوت معنی دار بود (001/0p<). به طوری که میانگین مقدار افزایش نمره حافظه در گروه هوازی (001/0p<) و هم چنین در گروه بی هوازی (001/0p<) نسبت به گروه کنترل بیش تر بود. اما در دو گروه با تمرین بی هوازی و با هوازی تفاوت معنی دار نبود (381/0=p). نتیجه گیری: به طور کلی، یافته های مطالعه حاکی از آن است که تمرینات هشت هفته ای ورزش هوازی و بی هوازی اثرات مثبتی بر عمل کرد حافظه افراد تحت مطالعه داشته است. لذا ورزش هوازی و بی هوازی برای بهبود عمل کرد حافظه توصیه می شود